یسری از آدما هستن که پر از احساسات منفی هستن. به این آدما راجب شیفتینگ نباید چیزی گفت. حرف زدن باهاشون میتونه یه قانون ممنوعه باشه برای داشتن حس بهتر.
های اوری وان. امروز کمی تا حد زیادی تو ذوقم خورد وقتی حس کردم یک آدم آماده شنیدن همچین چیزیه. و بعد توی صورتش دیدم که : این چیه! چه چیز بیمزه ای. نمیشه. و ازین حرفا. خب اشتباه کردم و نباید می گفتم.
تو این پست می خوام یکم اعصاب خوردمو خالی کنم سو شمام اگر همچین تجربه ای داشتین میتونین توی کامنتا درد و دل کنین.
1. آدمی که ازش میباره به اینجور چیزا اعتقاد نداره. صحبت باهاشون در اینباره فقط حس خودتونو بد میکنه.
2. آدمی که ذهنش بستست. این آدم ممکنه حتی اصرار داشته باشه ذهنیت شماروهم عوض کنه.
3. بعضی آدمای خشک مذهبی.
4. ممکنه باور داشته باشه اما ذوق نه. خودتونو آماده کنین همچین آدمی اگر هم بهش بگین ممکنه با دونستن اینکه همچین توانایی بزرگی داره هیچوقت سمتش نره.
5. آدمی که روی فرکانسش نیست. این آدم کلا تو باغ نیستو نمیگیره شما چی میگین.
6. کسایی که راجب شیفت میدونن اما تسلیم شدن. اگر نمیخواین مثل اونا نا امید بشین اینکارو نکنین. این مورد درباره کسایی که به هر دلیلی خیلی راحت شیفت کردن هم صدق میکنه. کلا با کسی که میبینید داره در این مورد بهتون حس نا امیدی میده صحبت نکنین.
7. آدمای "هلو بپر تو گلو". این آدما قراره فقط این حسو بهتون بدن که شیفت کردن خیلی سخته یا چون خودشون نمیخوان سختی بکشن شیفتو رد میکننو بهونه های مختلف می تراشنن تا بگن ما باورش نداریم و به این دلیل سمتش نمیریم.
